Ebersdorf - Traismaurer 19 augustus

Het ontbijt werd verzorgd door de moeder van de hoteleigenaar. Het is hier in Oostenrijk bij de gasthauses , toch wel een familiegebeuren iedereen werkt mee!

Na eerst de banden iets meer lucht gegeven te hebben zaten we rond 8 uur op de fiets. We reden allereerst naar het plaatsje Melk, dat bekend is door zijn oude (hooggelegen ) Klooster. Bij Melk was een riviercruiseschip aangemeerd en een horde wandelaars was onderweg naar het centrum. Toch was het nog stil in het centrum. Erg leuk om door heen te rijden. De straten deden een beetje denken aan Berlijn ( brede Allee’s, mooie bomen en statige panden). Ik ging nog even pinnen en kreeg weer honderdjes uit de pinautomaat. Hier hebben ze nog centen maar dus ook ( groene) honderd euro biljetten. 

Wij zijn deze vakantie al heel wat keren een Kraftwerk overgestoken. Nee, Kraftwerk heeft niets te maken met de Duitse popband ( met hun hit Autobahn). En voor Melk moesten we weer een kraftwerk over.  Een Kraftwerk is een stuwdam waarmee energie wordt opgewekt.

Rond tienen brak er een crisis uit in de ploeg Zuuk-Schrijver. Na zo’n 25 kilometer is het normaliter tijd voor koffie met gebakkkkk. Het liefst doen we dat bij een backerei/ konditorei gezien de prijs en het assortiment van dergelijke etablissementen. Aangezien het zondag is, was er een hoop dicht of als het al open was werd de tent afgekeurd. We besloten daarom uiteindelijk maar het eerstvolgende terras te pakken. Zo gezegd , zo gedaan. Na een paar km zagen we een hotel met publiek op het terras. Wij installeerden ons en ik offerde me op om binnen te gaan bestellen. Helaas pindakaas, het terras ging pas om 11.00 open en dat was het nog lang niet. Wij maar weer op de fiets. De stemming in subgroep Schrijver daalde behoorlijk. Voor onze eerste grote vakantie samen (1992 Indonesië ) gaf Adrie mij een tip : “ je moet wel tijdig eten, ander kan “ZE” behoorlijk sacherijnig worden”. Daar moest ik opeens zo maar weer aan denken 😁.

Wij weer op de fiets zonder koffie.....

Gelukkig was daar snel café Melitta. Wij weer gestopt en ze waren open!! Naast het normale beeld van rokende gasten en koffie was er helaas geen gebak. “ Dat is toch niet normaal, Rob. in ieder restaurant in Nederland hebben ze toch gebak”.

Weer km’s verder zag ik iets uit de route, Konditorei Elisabeth. Die stop was top. Ein verlängerte Kaffee und Kuchen,en Elisabeth maakte ook nog broodjes voor onderweg. De route leidde ons door de streek Wachau, bekend om zijn wijn en fruit. We fietsten van dorpje naar dorpje en de weg ging redelijk op en neer. Leuke toeristische plekken, een beetje de Goudkust van Oostenrijk. Rond 14.30 uur waren we in de finishplaats. Wij waren er eerder dan de bagage; nu maar eens kijken of die inmiddels gearriveerd is, en hoe het met v/d Weijden gaat en waar we gaan eten. Morgen onze laatste etappe naar Wenen. Dan zit de bijna 1000 km (dat is heen en weer naar Parijs , of een enkeltje Altenmarkt) erop . Ik denk zo maar dat we morgen om meer dan een reden aan de drank gaan. Auf Wiedersehen!